KUSURA BAKMA CANIM!

Kusura bakma caným, sormayý unutmuþum
Þu boþ kalan kalbime bir can koyamaz mýyým?
Farzet ki çocuk gibi kendimi avutmuþum
Bir hayali severek aþka doyamaz mýyým?

Bilmem ne ad verilir senden geri kalana
Binlerce þiir sýðar ömrümdeki talana
Masum ya da zaruri, doydum pembe yalana
Uyuduðum uykudan artýk ayamaz mýyým?

Nice uzun geceler beni uykusuz koydun
Seni merak ettikçe adýmý ’huysuz’ koydun
Sevmeyi ihmal ettin, ruhumu susuz koydun
Canýmdan usandýrdýn, senden cayamaz mýyým?

Varakasý elinde, sana ait yeryüzü!
Altýna boð- ihya et sana gülen her yüzü
Senin pek çok yüzün var(!) yüzsüzlere ver yüzü
Ben güneþle konuþup yýldýz sayamaz mýyým?

Sana ve bana ait bu evde iki oda
Tek kiþilik her biri, sanki ýssýz bir ada
Ýki ayrý dünyanýn(!) sakiniyiz burada
Yalnýzlýðýmý delen sesler duyamaz mýyým?

Þu kýrgýn olan kalbim boþ yere yorulmadý
Küçük-büyük yaralar vaktinde sarýlmadý
Affedildin her zaman, hiç hesap sorulmadý
Üzerime yýkýlsan yine dayamaz mýyým?

Uçlarda dolandýn hep, uçurumdan itmedim
Çok gösterdin kapýyý, kovdun amma gitmedim
Baþýný eðdirmedim ve ihanet etmedim
Olsam gönül hýrsýzý, soysam soyamaz mýyým?

Yýllarýn derin izi aynamdaki yansýma
Ne kadere küskünüm, ne bahtýma- þansýma
Gözlerim kapanmadan eþlik etsen dansýma
Son bir kez daha sana ’caným’ diyemez miyim?...

Bulem hatun, Kasým 2013, Antalya









Sosyal Medyada Paylaşın: