Biraz hüzün, biraz neþe, bütün gizem Teninde gün batýmýnýn kýzýllýðý Göz bebeklerinde koskoca bir ýþýk Baktý; dilim tutuldu o an, Yerimden doðruldum aðýr aksak Yeni yetmeliðime güldü belki de Gülüþü gülden sýcak
Gözleri; deniz gibi... derin ve duru Ve derinliðince uzaklara bakýyor Yunus balýðýný gözler gibi Yuttuðu tuzlu ayrýlýklardýr yakan içini
Suya býrakýyor kendini Gün batýmýnda yýldýz yýldýz parlýyor dalgalar Deniz kýzý bedenini suya vurdukça Umuttan biraz daha uzaklaþmakta Ve uzaklaþtýkça yaralarý azmakta
Ne dalgalarýn þiddeti, Ne kavurucu güneþ, Ne esen rüzgar… Deniz kýzýný ancak yürek acýsý yaralar…
Hakan Sentinus Çað Yangýný Þiirleri Sosyal Medyada Paylaşın:
sentinush Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.