* BU KAÇINCI SENSİZLİK *

Düþle aþk, bestesiz bir sözdür hülyalý gecelerde;
bu kaçýncý sensizlik, yüreðimin kuytusunda
her dem olmayabilir insan, bir baþkasýnýn sýrrýna aþina;
þimdi,
babil’in vadisiyim, nefesim kesilmiþ, adýmlarým ürkek
Limanlarý unutulmuþ, eski bir gemi gibiyim, dalgalarla boðuþan
yüzüne çoktandýr dokunamadýðým
ne kadar seni özlediðimi, bir anlasana...


Bu kentin tenha sokaklarý, karanlýkla buluþan gece
yüz vermeyen bir uðultunun hýþmýndayýz
çýlgýn gülüþlere açýlan eteklerin, sevdalý övgülerde
dikkat! katran karasý bir leke buharlaþýyor teninde
inleyen bir þarký gibisin, efendilerin gizemi dökülür üstüne.


Sen, bir anka kuþun sesiyle bana yaklaþan aþk!
yüreðinle ruhumdaki perdeyi çýkar, okþa ellerinle
çöz, tüm yelkenlerimi, troyu rüzgârlarýna býrak
mor bir karanlýkta gel bana, o çocuksu adýmla çaðýr beni
aceleci olma, çið düþtü geceye, o sevda sokaðýnda.


Düþlerin bir baþkasýnda; ama aðlayan sensin içinde
vazgeçmedin sevdiðinden; ýlýman bir iklim oldu gövden
gözlerine perde inmiþ, o gölge senin deðil
dedim ya her kötülüðün, hükmü kendinedir
nefsine hep yakýn durur kaleþliðin
gördüðün bu sevgilere raðmen körsen,
aþk da kör, sen de körsün.


Nuri Daðdelen
23/11/213
Sosyal Medyada Paylaşın: