ÖLMEDİM DAHA

I
Bir cümle çýkagelse en babacan haliyle,
Sýðýnsam korunaklý ifadelerin altýna...

(Bir dilek aðacý gibi süsledim, gelinliðimi bin parçaya bölerek
Her gece zifiri karanlýða çýplak ayaklarýmla direndim.
Her þafaðý bekledim güneþe karþý, gittikçe yaklaþan,
gittikçe büyüyen kanat seslerini bir sevda türküsü özlemiyle...
Saðýmda solumda ciðerlerimi delik deþik etmek için bekleþen kuzgunlara inat...
Bu buðulu-sisli, serin sabahýn bu uðursuz-gizemli þatonun en yüksek balkonunun,
en kalýn korkuluklarýnda bir ölü yýkayýcýsýný gözlerken, iþte yine o ses:
“Ölmedim daha”)

Kendimi terk ettiðim günden beri
Hayatýn bana yazdýðý rolü oynuyorum usulca
Üstelik iyi bir oyuncuyum
Takýyorum palyaço maskemi suratýma
Rolümü sahneliyorum ustaca

II

Derinlerdeyim...
En koyusunda yalnýzlýðýn...

(Tanrým duyuyorum...
dudaklarýmý kanatýyorum.
Parmaklarýmý doðruyorum mutfakta patates yerine...
Yusuf’u gören kadýnlar geliyor aklýma...
Ölü bir ses (ben miyim yoksa) bir ölümü ipten alabilir mi bu kadar...
Bu güzel yemekleri yapan eller benim ellerim mi?
Çiçekleri sulayan ben miyim?
Her gün sabah altý otuzda hiç aksatmadan kalkan,
kapý her çalýndýðýnda açan, çantasýný sýrtýndan alan,
perdeleri kapatan... bu akan kan... ben miyim yoksa...
Ver elini dünya, bakkal hacý Þemsettin, Kuaför Fulya ve açýk pazar...
"ölmedim daha...)

Bastýðým her yere uzun sessizlikler ekiyorum
Sýcak ülkesini yitirmiþ kuþ misali
Güzün son günlerinde
Halen güneþi bekliyorum.

III

Keder...Sonu gelmeyen bir roman
Onca sayfasýný çevirdim neden bitmiyor?

(Sinir uçlarýma dokunma, oyalama beni, gýdýklanýyorum...
düþüyorum, düþüyorum, düþüyorum...
hayýr aslýnda düþmüyorum.
Boþluðun hazzýný duyuyorum sadece...
sonra yine ayný...
Bir gün mutlaka... ne zaman?
Uðursuz kuþ sýrýtýyor karþýmda.
Biliyor aslýnda cevabýný ama söylemiyeceðim...
keþke doldurabilseydim... keþke; öldüreceðim seni.
Uðursuz kuþ sýrýtýyor yine.
Biliyor aslýnda cevabýný ama yine söylemiyeceðim...
kanatýyor, kanatýyor, kanatýyor...kanýyorum.
Uðursuz kuþ keþkelerinle mi öldüreceksin beni?
Biliyor aslýnda cevabýný ama söylemiyeceðim...
Çünkü yine o ses:
" ölmedim daha")

Týrmandýðým zorlu yokuþlarda
Bir nefeslik molalarla oyalýyor hayat beni
Oysa papatyalar toplayacaktým doruklardan
Kurutacaktým içinde kitaplarýn
Pul koleksiyonum vardý bir zamanlar
Bir ara peçete de topladým
Meðer en büyüðünü biriktirmiþim
Yaþanmamýþlýklarýn.

7/10/13

Zehra Atay
Sosyal Medyada Paylaşın: