Zamana Kesik Haikular

Sobe

akþamý unut
aþkla unut korkuyu
gel de yaðmura...

Mütevazi Acý

kaldýrým taþý
kaldýrmadý hüznümü
taþ gibiyim de...

Varsan

ne dað daða sus
ne de dal dala ýrak
koþuyorum da...

Acaba

kimse karýþmaz...
sayýklarken yollarda
yalnýzlýðýmý...

Tek

kentler eskirken
anýlar yenilenir
zaman hep ayný...

Yalnýzlýk

tozlu ve soðuk...
geçmiþten bugünedek...
farký acýsý...

Hep Aþksýz

kuþlarým öldü
kimi arkadaþlarým
sýðýnamadým...

Unutmasan da...

yýrtýk resimler
naylon torbalardayken
buruk uyunur...

Neyse ki

ihtiyar aðaç
genç öpüþlerle yoðun
sonbaharda da...

Hemen Þimdi

oda karanlýk
dýþarýsý gölgeli
annem çaðýrsa...

Onur

yarý yolda kal
denizde hep bat...olsun...
ufuksuz kalma...

Buysan

gün batarken gel
yalnýz kendini anlat
barýþ kendinle...

Ömürdür Ölüm

çocuklar uzun
büyükler kýsa uyur
ölümdür ömür...

Belki...

çizgide nokta
adýmlarýma cesur
belki iyidir...

Yeryüzü Yýkanýrken

toprak ýslandý
ayaklarým çamurlu
ellerim kirli...

Ýlk Ýlktir

müziði duydum
aþk seni yaratýrken
kollarýmda ilk...

Deniz Yoldaþ

kayalara çarp
hem çarpýlýrken yürek
aþk çok çarpmasýn...

Hep

o ana dönsem
iyilikle çözerdim
çözülmezdim hep...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: