zaman takvimlerden hep amansýzca koparýldý ay küstü güneþ kaçtý ufkumuzdan uzaðýmýza rapt ettiðim hislerim de demlerdim yüreðimi sevdam umutla bir ceylanla su içerdi pýnarýndan
yuvasýz kuþlar misali öksüz olurdum yokluðunla sensizliðimi çekerdim içime hep buram buram ki hangi gecemi sensiz sabahlara ulaþtýrsam iki damla yaþ yol bulurdu yüreðimden avuçlarýma
seni en çok ben tanýrdým en çok ben severdim dilin yoktu sukunete düþerdin gecenin þuhunda yanýk ezgiler dökülürken dudaklarýndan usulca sen o son karýnca alaylarýný beklerdin umutla
bak þimdi kokunu soluyorum karanlýk odalarýmda ve seni düþledikçe yaralarým sýzlýyor inadýna göz pýnarlarýmdan ýrmaklar coþup çaðlýyor aðrý daðýnýn derin kederi yansýyor bakýþlarýma
bilmiyorum trenlerden atlayan bu kaçýncý yalnýzlýðým gölgeni arayan gözlerim korkarken karanlýklarýndan ki o bir gülüþün ki þu ömrümü hep esir alýrdý ve ben yazgýma yalnýzlýðýmý yazarken sýra sýra
þimdi ne vakit gözlerimi caddelerine çevirsem hayatla pazarlýðý süren sen düþersin bakýþlarýma yarým yamalak yalanlarýndan sýyýrýp kendimi umutlar zamansýzca ölüp gider avuçlarýmdan
ve hep karanlýk sularda kývrýlýp uyur gecelerim gökteki yýldýzlarý esir alýrken gözlerim þuursuzca kimine gülüm derim kimine aþkým kimine sevdiðim seni unuttum dedikçe aþkýn yanýp durur baðrýmda
( yarým kalan ve yaþanmayanlarýn anýsýna )
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.