þimdi son bahar kederiyle sarýlýyorum yokluðuna ve seni sevdikçe kendimde bitiyorum kendimde bittikçe yeniden çoðalýyorum aþkýna
haydi bir daha vur beni sil baþtan bir daha gözlerinle yüreðimi kundakla ki gözlerimi kapatsam da yokluðuna yüreðim de hiç eksilmiyor sevdan
ama neye yarar dar aðacýnda can çekiþirken umutlarým sesin yankýlanýp durur yine odalarýmda penceremden el sallar gölgen geceler boyu ah keþke yokluðun ecelim olsa
biliyor musun? bir çocuðun anasýný özlemesi gibi özledim seni baþarabilirsen kanatmadan çýkarýp al sevdaný baðrýmdan
bak yine sana yumuyorum gözlerimi sesinin ahenginde uyutuyorum kendimi usulca yaralý yüreðim bir yangýn yeri ben sana sustukça haydi sen sakla gölgeni bakýþlarýmdan
insan ne zaman ölür biliyor musun? umutlarýnýn tükendiði an
bir bilsen düþlerim ne sancýlý iklimlerden geçti kýrýk bir yalnýzlýða býraktým kendimi zamanla yýlgýn günlerden yorgun düþtü bedenim söyle kaç ömre bedeldir yokluðun acaba
hayli vakit geçti sesini duymayalý saymadým kaç hazan geldi kondu dallarýma en son hasretine bulanmýþtý ellerim yüzüm deli bir yangýn olup ta yaktýn amansýzca
ne yana baksam tek sen oldun karþýmda güne seninle uyanmaktan vaz geçmedim ki asla gece yine tek sana kapadým gözlerimi rüyalarýma girip uykularýmý süsledin ara sýra
þimdi bir hasret türküsü geçer içimden bir umudun peþine takýlýrken düþlerim umutsuzca ki ben sana bu kadar hasret yaþýyorken açmadan solar bahar da goncalarým usulca
þimdi umutsuz bir ümitle sýðýnýyorum sana sana sýðýndýkça kendi içimde tükeniyorum acýlarýmla ve ben kendi içimde tükenip durdukça sil baþtan doðuyorum aþkýna
ay/su Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.