DÜŞÜN DÜŞÜN DÜŞÜN
Bir insan düþün, ýssýz çöllerde kalan bir garip yolcu gibi
Bir insan düþün yol üzerinde müþterisini kaybetmiþ hancý gibi
Yine bir insan düþünki önünde bardaðý boþ, kendisi sarhoþ
Yazýk bu insanýn hayatý sönmüþken yaþýyorum diyor
Belli ki çaresiz tutunacak dalý yok, iþte o insan yaþarken ölmüþ…
Bir çeþme düþün kalmýþ dað baþýnda yalýnýzca
Sularýnýn þýrýltýsý yalnýz geceleri dinlenir yýldýzlarca
Garip bir yolcu gelipte, bir iki saat baþýnda konaklayýnca
Ne kadar mutlu ve ümitlidir o an kim bilir
Onun da yalnýzlýða tahammülü yok, ama yaþýyorum diye sevinir…
Bir meyve aðacý düþün küçükten kýrmýþlar dalýný
Masum bir arýyý düþün, kýrmýþlar kovanýný yemiþler balýný
Yine bir insan düþün ki severken kýrmýþlar acýmasýzca kalbini
Ama yine yaþama bin bir ümitle baðlanýr
Halbuki onun yaþamaya hakký yok, çaresizliði için katlanýr…
Düþün, düþün, düþünki, bu insana kapanmýþ bütün ümit kapýlarý
Kopuvermiþ bu insanýn hayatýnda tuttuðu bütün dallarý
Suya düþmüþ tüm kurduðu hayaller, bitmiþ sevdalarý
Bu insanda yaþýyorum demek zorunda, ama çok mutsuzdur
Bütün dünya onu sevse de, artýk bir tek seveni yoktur…
Akþamlarý batan güneþi seyrediyor musun?
O ufuklarýn kýzýllýðýnda, ben ise yeryüzünde batýyorum
Korkunç gecelere raðmen, mutlu bir sabahla baþlarken gündüzlerim
Güneþe her akþam karanlýklara batmaya desem de mahkumsun
Çaresizliðime boðulurken her gün, hayatýmýn bittiðini sende;
ELBET GÖRECEKSÝN BÝR GÜN…
SEYFALÝ SOYUDURU
KADILI KÖYÜ SARIKAYA YOZGAT
14 ÞUBAT 1982
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyfali SOYUDURU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.