ÖĞRETMENİM!..
Annemin gözünde adam misali;
Duruyorsam, öðretmenim sen saðol…
Yarýnlar uðruna kaðýt, kalemi;
Yoruyorsam, öðretmenim sen saðol…
Seninle öðrendik, peteði, balý;
Seninle öðrendik, çiçeði, dalý;
Gönül bahçesinden, goncayý, gülü;
Deriyorsam, öðretmenim sen saðol…
Öpsem ellerinden hergün hasýlý;
Hep sen yetiþtirdin bunca nesili;
Ýnanmadan önce, neden, nasýlý;
Soruyorsam, öðretmenim sen saðol…
Sevmedim sayende cahil kalaný;
Harami, hýrsýzý, çarpýp, çalaný;
Eðriler içinde doðru olaný;
Arýyorsam, öðretmenim sen saðol…
Sapmadý ‘gerçek’ten tuttuðum kalem;
Eðilmez, bükülmez dilimde kelam;
Atamýn önünde minnetle selam;
Veriyorsam, öðretmenim sen saðol…
Ali ALTINLI – 24/11/2013
Saat: 00:17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.