en ince çizgisinde koyuluklarýn geçmiþ geçmese de yapýþýr üstüne suç de his de aldýðýn nefese sebep de kýldan ince kýlýçtan keskin deðil mi insanýn kýyameti...
kýrptým gövdemi terkedilmiþ tüm kentler benim nasýl olsa terkedilmiþ tüm çocuklar göðü olmayan þu kara parçasý gözlerim üzgün krallýðýn bekçisi. cennetin cehennemin ve arafýn yontulmuþ dileklerinin cana vurulmuþ damgasýyla ne kelimeler dökebilirim þimdi temiz kalan son sayfama.
þairin dediði gibi, ’dizeler yazabilirim bu gece, hazin mi hazin yokluðunu düþünüp yokluðunu duyarak.’
buruk tadýyla damaðýmýn en yakýnýmda duran unutkanlýðýmýn kollarýnda sokulup uzaklara ýsýnabilirmiyim bilmiyorum yitiriyorum arýyorum bitiriyorum ne varsa kendi kanýnda boðuluyor ellerim sözlerim hislerim el gibi þekilsiz hiç tanýnmamýþ yüzümün rengi renklerden kaçak yalnýz yürüyen nefeslerden biri gibi havaya karýþýr benim de nefesim birgün ansýzýn eskimiþ giysilerin yalnýzlýðýyla bir damla bir ateþ bir nehir devrilir de gövdeme taþ olurum sessiz uykusunda unutulmuþ gözleri geçmiþe gömülü.
Aysýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(AYSIZ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.