Gittin..

Aslýnda çok zaman önce gitmiþtin de,
Konduramadým bir türlü
Ya da korkup sensiz kalmaktan
Kandýrdým kendimi..

Hani sonsuz gibi gördüðümüz bu yol vardý ya,
Çýkmaz dar bir sokaktan ibaretmiþ meðer anlayamadýk..

Bir kez bile yan yana gelemeden
Elinin sýcaklýðý yüreðimi titretmeden
Gözlerinin derinliðinde boðulamadan
Gittin...

Sen yavaþ yavaþ yayýlýrken yüreðime
Bulmaya çalýþtýðýmda kaybettim seni..
Bir rüya sanki,
Bir hayal,
Yaðmurla geldin,
Fýrtýnayla Gittin..

Oysa sen susuþlarýmda saklýydýn
Sensizlikle konuþup, sensizlikle
Hayaller kurmaya alýþmýþtým...

Çözülmez artýk yüreðimdeki buz daðlarý,
Çözülmesinde..
Günden güne yok olayým..

Yaðmurlu günlerde seninle ýslandým,
Seninle yürüdüm tenhasýnda gecelerin
Sana sarýlýp ýsýttým üþüyen yanlarýmý
Kimseler görmesin, anlamasýn diye.
Yaðan yaðmurlarla aðladým..

Belki bir gün, uyandýðýnda sýzlayacak sol yanýn
Umutsuzca bakýp pencerenden
Ufuklarda arayacaksýn beni
Kendi gittiðini unutup
Güneþle birlikte,
Pencerenden odana dolmamý isteyeceksin.
Ama bil ki; artýk bende gittim...

Kilitler vurdum seni özleyen yanlarýma,
Kör kuyulara attým çýðlýklarýmý,
Sensizliðimde üstüme üstüme gelen
Cinnetlerle savaþtým,
Yoruldum,
Kýrýldým..
Ve bittim..

Herkesi sýðdýrdýðýn kalbinde muhacir oldum da,
Daimi bir yer bulamadým ben..
Var iken yok sayýldým.
Kýsýtlý ve gizli zamanlara sýðdýrýldým
Yinede sustum incinmeyesin diye,
Ama artýk çatladý sabýrtaþý..

Yine kapanýp kendime, hasretlerimle paslanýyorum
Sensizlikten eksilip yok oluyorum günden güne
Artýk her mevsimi sonbahar olarak yaþýyorum..

Oysa sen, bana benden daha yakýn olanýmdýn,
Hiç gitmeyenim,
Hiç bitmeyecek olanýmdýn.
Gittin..

Ne zaman umutsuzluðun pençesine düþsen
Tutup ellerinden kaldýrdým.
Ama sen; her kalktýðýnda baþka yerlere gittin..

Gittin iþte..
Sen gittin..
Baþka hülyalara daldýn..

Anladým..
Sustum..
Ve..
Bende GÝTTÝM...

05/01/2012 Darýca..

Sosyal Medyada Paylaşın: