GÖNÜL MAHZENi

Ne çektim Ey Felek senin elinden
Hüzün düþtü yine hicrân yelinden
Yaktýn yüreðimi ta bam telinden
-----Ezdin umudumu yol diye diye.

Yüreðim yaralý gözlerim nemli
Dertler SIRA SIRA, her biri demli
Hayallerim yorgun, rüyam elemli
-----Savurdun neþemi, kül diye diye.

Müptelâ olsam da her gün kedere
Þirksiz boyun eðdim Rabbim kadere
Izdýrap damlýyor bastýðým yere
-----Aðuymus yediðim, bal diye diye.

Hayat denen SIRMIS, bir giz, muâmmâ
Yaram depreþiyor tutmuyor yama
Girdiðim dehlizden çýkardým ama
-----Çürükmüþ tuttuðum, dal diye diye...

Sanýrdým âlemde tek dertli benim
Doðarken dokunmuþ; hazýr kefenim
Gözyaþýyla dolu gönül mahzenim
-----Gözler feryât figan, sel diye diye.

Afâk-ý enfüs-de gam katar katar
Gördüm ki her kalpte bin keder yatar
Visal-i firkatta güneþler batar
-----ibret dile gelmiþ; al! diye diye.

Leyâl-i hasretle geçer geceler
Dünyaya konup ta göçtü niceler
Yelkovan telaþta, akrep heceler;
-----Akýbet ölümdür, kul diye diye.



EMiNE ERDEM (hazan gülü)
[Bursa. 22/kasým/2013




Sosyal Medyada Paylaşın: