Bir ihtilal geldi, geçti.
Anlaþýlan yüreðinden,
Hasar sen büyüttükçe büyür,
Stenle desteklense de,
Damarsýz deðilsin ya usta ,
Çok Þükür...
Bak!
Eylüllerde geçti sarý yapraklý,
Sonbahar artýk baþka renktir,
Bahar koysalar da adýna,
Halk hep kara kýþta,
Deðiþmiyor hiç mevsim...
Ýhtilalin gözleri kör,
Kulaklarý saðýr,
Elinde silahla , sabahýn köründe,
Kapýný yumruklamasýdýr,
Cinnet geçiren bir çok adamýn,
Þimdi anladým usta,
Kalýr insanýn tüm yaþadýklarý ,
Bir de,
Kahvaltý masasýnda, yarým bardak çayý,
En önemlisi umut ,
Yaþanmaz dense de yaþanýr,
Tastamam olmaz tabi,
Ama müebbetliðin bile,
Umudu vardýr.
Her teselliden biraz,
Her umutsuzluktan bir zerre,
Her þeyden yarým yarým,
Bir de bakarsýn,
Dýþarýdasýn...
Gelen geçer ,
Sen geçemezsin,
Vazgeçersin,
Ýçerlersin,
Kabullenmek zor gelir,
En zoru da ,
Haksýz yere gümbürtüye gitmektir.
Unut artýk usta,
Hayat olduðu gibi,
Olmasý gerektiði gibi deðil...
Ayþe Kantaroðlu/20.11.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.