Anlamsýz bir hayat, keyif vermiyor
Duygularým adeta, kýþý boraný yaþýyor
Biçare yüreðim, naçarlara gebe
Sabahlarýma güneþ ne hikmetse, doðmuyor
Bakýþlarým hayata, boþ ve umutsuz
Duygu daðarcýðým, yüklemsiz
Umut dünyam, çaresiz ve kimsesiz
Bir ömür geçiyor, amma ve lakin nefessiz
Bedenim benim deðil sanki bir yerlerde, adeta
Rehine
Ben, bende deðilim, ben kendimde deðilim
Acep bilmem ki sebebi ne,
Bir yürek, isyanda, hesapsýz kitapsýz su dövülüyor
Havanda
Kaderin acýmasýz pençelerine takýlmýþ bir ömür var
Ömr-ü ziyandayým,
Günüme güneþ ne yapsamda doðmuyor
Aþklarým, sevdalarým, sümen altý, gözyaþlarým, boþa aktý
Kader, alýn yazým bana, ne yazýk ki hep kör baktý
Umutlarým hep baþka doðacak þafaða, gýpta ile hep baktý
Hüzünler payýma düþtü, dolu, dolu kucak açtý
Menzilim karanlýk, yüreðim sarmýþ yalnýzlýk
Zorla, zoraki güzellik olmuyor,
Davam kalsýn mahþere, yüreðim yaralý
Ýçin, için kanýyor
Ömrüm yalan riya yazýyor, yalnýzlýk kokuyor
Çünkü sabahlarýma, inadýna güneþ doðmuyor
Dilim lal olmuþ, gerçekleri konuþamýyor
Dert bende, kara, bende, eðlenmez yâre bende
Yuvasýz kuþlar gibi olmuþum perakende
Yanmýþým, yýkýlmýþým, hep kendi içimde
________________________________Kimene?
Olmuyor, gardaþ olmuyor, sabahlarýma, güneþ doðmuyor
______Þair 67______
Ali Cemal AÐIRMAN