Asuman’dan koparýp saçlarýna taktýðým,
Ay düþmüþ gözlerini yýldýzlarým kýskansýn.
Þem’e olan aþkýna gýpta ile baktýðým.
Aþýk-ý pervaneler senin nâr’ýnda yansýn.
Bülbül-ü þeydâ gibi gül dalýna konarken,
Bu arþýn gölgesinde her dem seni anarken.
Sevdâ’nýn ateþiyle için için yanarken,
Gökkuþaðýndan geçip yedi renge boyansýn.
Seni görenler inan Belkýs’dan güzel derler,
Ýrembaðý denilen sana adanan yerler.
Hasbahçe’nin üstüne çið düþüren seherler,
Binbir çiçek açarken gülyüzünde uyansýn.
Gel ey çeþm-i siyahým çeraðýnla yakmaya,
Þahikâ’larda senin huzuruna çýkmaya.
Gönül gözüyle görüp yüreðiyle bakmaya,
Tende ýzdýrâb çeken canlar nasýl dayansýn.
Yüce daðlar baþýnda yokmuþ onun kimsesi,
Çaðýldayýp akarken duyulmaz olmuþ sesi.
Elbet seni görüyor kimsesizler kimsesi,
Sen bir Dilek çeþmesi suyunu içen kansýn.
...........................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.