... baþka bir yer vardý orasý neresi kimler vardý bilmiyordum bildiðim tek þey orasý hiç bir yerde mutlu olmadýðýn kadar güzeldi sana vereceði huzuru þimdiden hissettiriyor seni kollarýna alýp sýkýca sarýlmak için bekliyordu
baþka bir yer vardý adýný ortasýndan geçen nehirden alýyordu daðlarýn eteklerine kurulmuþ küçük köyleri vardý ýsýrgan tohumunu saçýyordu her rüzgarda laleler nazlý nazlý salýnýyordu ve hep bahar olurdu oralarda
kimler vardý bilmiyorum bilmediðim onca þey arasýnda neden bunu fark ettiðimi de bilmiyorum annemi görür gibi oluyorum bir ara havlu sardýðý bulgur tenceresini koymuþ koltuk altýna tahta kaþýklar daðýlmýþ sebenin kenarýna yayýk ayran kulplu bardaklardan taþmýþ biliyorum birazdan býyýk yapacak dudaðýmýzýn üst rafýna
bildiðim tek þey neydi bilmiyorum mutlaka bende bir þeyler biliyor bambaþka þeylerin farklýlýðýný gözetiyordum rüzgarýn hýzlanacaðýný biliyordum mesela astýðým çamaþýrlar birbiri içinde sarmaþ dolaþ oldukça ve kar soðuðu yüzümde yankýlandýkça...
orasý hiç bir yerde mutlu olmadýðýn kadar güzeldi mavi kuþlar vardý; ayaklarýnda zilli halhallar kýrmýzý kelebekler; kanatlarýnda bebeklerin uyuduðu upuzun gözleri vardý gecenin; karanlýktan korkmasýn diye melekler ve biri daha vardý; eli hep elimin içinde olan...
sana vereceði mutluluðu þimdiden hissettiriyordu bunu bilmek bile güzelleþtirdi yüzümü gözlerim tüm renklerin siluetinde gezindi dudaðýmý binlerce kýrmýzý öptü saçlarým sarý oldu, kýzýl oldu, siyah oldu önce perma yapýldý, sonra kýsacýk kesildi; suyum, ýþýðým, yaðmurum...
ve sonrasý gökyüzü çöktü üstüme karnýmda kanayan bir yara ekseriyetle yamandý gürbüz çocuklar doldurdu gezdiðim sokaklarý arkamdan geldi kaygýsýz, kaküllü, þirin kýzlarýn kahkahasý doldurdu benliðimi ve ben öptüm tüm gürcü kuþlarýný bakýþlarýndan ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.