sen konuþurken cývýldayan kuþlar gibi ben suskunluðun mangalýnda eririm bir yaným kül bir yaným ateþtedir toz duman umutlar karanlýk dehliz þarkýlar türküler ve þiirler yangýn yeri yürekte sancýyan bir sevi ki nar çiçeði dayanýlmaz
aðýtlarý kendinedir sevdanýn
sen denizler gökler gibi mavi derinlik umut çýkrýðýnda düþler eðirirsin bende yaþam gayyasýnýn sonu görünür döþüm toprak kokar bedenim çukurdadýr her an
ölümü kendinedir her canýn
zaman deli bir yelkovandýr dursuz duraksýz aþk ateþ ve gül karanlýðýn sularýndadýr son güzün
ah umut ah sevda ve ah edemediðim gül
aðrýlý adýmlarý kendinedir sevenin
ey durdurulamýyan gökýrmak uçurtmalarý sürükleyen fýrtýna aþkým ateþim ve dirimim damarlarýma kök salan gül eskiyen benim tükenen ben koparýn iplerimi artýk can damarýmý koparýn
gül bahçesine yaban bülbül konmadan
KÖMEN-Haydar Okur Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.