þah dedi... sýkýþmýþtým kaçamýyordum kaçýramýyordum yüreðimi bilmem kaç parçaya bölünmüþ hayat denilen kareli mi çizgili mi yoksa boþ bembeyaz bir sayfa mý olduðunu bilmediðim tahtanýn üzerinden...
ilk defa deðidi bu daha önceleri de göz göze gelmiþtim ölümle çok kavga etmiþtim... ama bu kez umutsuzdum bu kez sigaramýn dumaný bile teselli etmez olmuþtu
tam elimi uzatmýþ kendim çekiyorken yüreðin ipini sen çýktýn karþýma kimsin nesin sormadan yanýnda aldým soluðu
yaralanmýþtým kaçacak bir yerim yoktu kime sýðýnacaktý bu koca bebek annem babam yoktu anne sarýl bana korkuyorum diyemiyordum ya da aðlayarak yanýna gidip baba döv onlarý....
neden sonra ellerimi tuttun sanki engel oldun ölümün bir akbaba suretiyle baþýmda dönmesine...
savuþturmuþtum ölümü yenilmemiþtim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aşikar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.