ateþsiz yakabilir miyim dünyayý gözyaþlarýmla boðabilir miyim nefessiz býraksam bedeni ey dost bir gün toprak olabilir miyim?
kurumaya yüz tutmuþ bir aðaç gibi son çýrpýnýþ bunlar ve ölüme göz kýrparken beden ruhunu kaybetme korkusunu taa yürekten duymuþçasýna acý acý iç çekmeler ah çekmeler el deðmemiþ küfürler sinsi planlar...
ve sukut içinde þatafatsýz gösteriþsiz davul zurna olmadan bir güvercin tüðünün süzülüp yere düþmesi gibi... ruh denilen nesne uçuyordu semaya ölüyordum... toprak oluyordum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aşikar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.