Biri var güzel ama nedense huyu garip Sanki kendi Belkýs’týr, yaþadýðý yer Saba, Gözü hep yükseklerde yaþayýþý acayip Kýrýp döker alemi konuþur kaba saba
Antik çaðlardan kalan mermer heykeller gibi Duygulardan arýnmýþ benzer soðuk taþlara Fýtratýnda olaný akýtýr seller gibi Hem yaþarken hem sonra atýlýr ateþlere
Deðiþmezse huyunu sükût-u hayal yaþar Söz dinler düzelirse gökteki Zühal olur Ay gibi parlar yüzü, bütün zorluðu aþar Belki de çok sevilen emsalsiz nihal olur
Kapýsýna dayanan Süleyman’ým, der amma Hiçbir dilden anlamaz, davranýr arsýz gibi Fýrtýnalar içinde yaþamý bir muamma Aklý alýp da baþtan kalp çalar hýrsýz gibi
Ýþin aslý ne Belkýs, ne de Süleyman deðil Biri aþk ile gökte dönüp duran seyyare Her önüne çýkana sanmayýn verir meyil Diðeri de pervane dönüp durur avare
NÝLÜFER SARP__
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.