MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KÖREBE VE ÇIĞLIK.............
aslan bülent

KÖREBE VE ÇIĞLIK.............







gözlerini kapat kirpiklerinin sarýldýðý yerden öpmeye geliyorum.......



ve camekanýn içer/den kayarak giden ýrmaklarýnda yýkanýyor gece
üzerime yapýþmýþ sarhoþ yapraklar eþliðinde
caddenin ýslak karnýndan geçiyorum aklým bir acýnýn içinde saklý
ve saklý anýlar dükkanýnýn önünde demirliyor gözlerimdeki gemi
tuhaf rastlantýlar gibi anýmsýyorum kendimde unuttuðum geçmiþi
yýðýnla yorgunluk bastýrýyor gözlerimin tentelerine
yavaþça doðrularak hiç duymaktan umudumu kesmediðim o sesi özlüyorum...


sanýrým yine karýþtýrdým hüzün ile boynu bükük bir günaydýný
halbuki daha gecenin yarýsý þarkýlar söylüyor mor kadifelerle sarýlý kadýnda
eðri büðrü çocuklar þýmarmanýn ne olduðunu bilmeden
gökyüzünü yorgan yaparak asýlýyorlar düþlerinde sevgililerin ellerine
ve canýmýn bilindik bir yerine dökülen þarap kokusu kaplýyor hicraný.....


çýrýlçýplak bir özlemle kaldýrýmýn yanýndaki çýkýntýya uzanýyor ruhum
çoktan gözlerini kapadý þehir
irin sahipsizlikler voltalarken acýnasý hayalleri
perdeleri çekilmiþ kelimeler sarkýyor gökyüzünün sarkacýndan
ve uzun bir aradan sonra susarak özlemeye kuruyorum yüreðimi...............


kaç kiþiyiz acaba þehrin uyanýk umutsuzluðunda
terminallere dökülen insan selini saymasak
ve istasyonda horultulu yolculuklar bekleyenleri hesaba katmasak
kaç kiþidir acaba mülteci karanlýðýn içinde gizlenen gölgeler
rakamlar boþalýyor rugan ayakkabýyla tekmelediðim duvardan
saçma sapan bir boyutun içinde taþlara karaladýðým ikileri üçleri dörtleri
birer birer çarparak duvarýn karnýna alýyorum geri
ben kendimden kalabalýk inþa ediyorum
ve kalabalýk oldukça kaçýnýlmaz bir sonla bozuyorum kendimi...............


þehir gecenin tortulu mavisinde artýk
ayyuka selam duran küfürler motor seslerinden çok daha vahim
irili ufaklý aþk manzaralarýný saymasak
gördüðüm hiç/bir þeye yüreðim dayanmayacak
kapsül içinde rengarenk insanlar
ve renklerin altýna gizlenmiþ
siyah beyaz acýlar
sonunda koyu bir baðlaçla geliyor sabah
aç koynunu yalnýzlýðýmýn ucuz yaný
üstüm baþým kir/pas içinde sana geliyorum..........................

doðrular ancak yanlýþlarýn çoðalarak aðýrlýk verdiði anda anlaþýlýyor sanýrým..!



















Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.