BOŞ VER SEN...

Hiç görmez ela gözlerim, inan senden baþkasýný,
Haydi gel be ne olursun, özünü sevdiðim ey yâr?
Uzat bana ellerinle, sevi þarabý tasýný,
Ýçeyim ondan ben ta ki, edeple doyana kadar!

Etmesin de kimsecikler, durumumuza intizar!
Gel bakalým ay þavkýnda, senli-benli keyfimize.
Deðse bile deðemedi deyip bu pespaye nazar,
Devam edelim daim biz, samimi aþüftemize.

Aldýrma sakýn sen zata, eylesin þom fiskosunu,
Ta ki bizim halimizden, mecalsiz oluncaya dek!
Kurusun derunlarýnda, kurumak bilmez yosunu,
Sokmak murat ederlerken, bizim aramýza bir þek.

Boþ ver gülüm sürdürelim ,sevgimizi ebedi biz,
Ýkimizde aþk uðrunda, toprak oluncaya kadar!
Bir gün gelir de elbette, þu önümüzde çeker diz,
Bizi ayýrmak isteyen, ahlaksýz adi canavar.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
BENÝMKÝLERDEN


Sosyal Medyada Paylaşın: