SONBAHARDA

Ölümü yazamaz hiçbir kalem
Veyahut içi püsküllü mor aynalarda
Saf bir zümrüt gibi gökyüzüne bakýnca yýllar
Sarmaþýklarýn ardýndan bir lütuf kalýr sonbaharda

Efkarý daðýtmak istemem asla bir hiç uðruna
Solmuþ yapraklarýn bedduasýna sahiptir bu mevsim
Keþkelerin havada uçuþtuðu sanki bir polen misali
En çok da piþmanlýklar belirginleþir sonbaharda

Menekþeler rengarenk açar mý gönül baðýnda
Kiraz aðacý bir sebili yansýtýr mý kankýrmýzý aydýnlýðýnda
Sarýlýnca kendine bir kuytu kýrgýnlýkla
Sadece kýrgýnlýk deðil gökkuþaðý da doðar sonbaharda

Satýrlarý karaladýðýma bakmasýn kimse
Ben sadece bir dizeyim binlik kasidelerde
Yattýðým yer demir veya çakýl olsa bile nefretin evinde
Sadece boþverin beni umursamaz olun bu sonbaharda

Yaðmurlarýn sarardýðý gecede yaþarsa da yeþil
Sükunet eksik kalýrsa kalabalýk eþiðinde
Ne kadar bilebilir ki insan bir nefes kesitinde
Yapraklarý takip edin bulursunuz beni sonbaharda
Sosyal Medyada Paylaşın: