Yaza Uzak

soðuklar yeni bastýrdý
çocuk öykülere dönme zamaný mý geldi
acý gülümsemelerle ara sokaklarda
dumanlar hülyalarýmýn oyuncaðý
taze kül kokularýyla dolu üstüm baþým...

bir ses duyulacak birazdan
ürperecek evlerin rutubeti yeniden
ve yeniden sislenecek özlemlerimin ufku
tozlu bir bekleyiþte býkkýn
uyanmaya baþlayan bulvarlarla kavgalý
ilk dolmuþlarda uyumaya alýþkýn
ve bir mahalle bakýþmasý gibi
yapayalnýz ölmek istiyorum...

yaza uzak bir kapýdan çýkmalýyým
ayaklarým kuþlarýn çýðlýklarýyla
karanlýk bulaþmýþ dallarýn izinde
sýrf kendi köklerime yürümeliyim...

artýk düzenli intiharlar kurtarmýyor hiçbir kýþý
pencereler eskiyi hatýrlatmýyor
unuttuðum insanlarý sevemiyorum
gözyaþlarýmýn tuzu karýþmýyor bir çocuðunkiyle
hiçbir yazý hak etmiyor kalabalýðým
eðilip kendi haline býrakýlmýþ bir aðaç gibi
kapýlýp adsýz bir rüzgara
her sokaða sýðmalýyým
bulutlarý saysýn istiyorum kalbim
ilk günkü gibi saran topraðýn tadýyla...



kaðan iþçen...




Sosyal Medyada Paylaşın: