Sen damlarken kalemim canýmý cana kardým Koyun koyuna renkler ruhumu çöz geceye Sevdalý ten alemim dokunup sana vardým Yine beni sen denkler yâri böl yüz heceye.
Desen desen dilimsin meyim olup içtiðim Haraç kesen o gözler tatlý dile okundun Mabedim de halimsin deyim bulup seçtiðim Sinem baþýný özler haklý tele dokundun.
Daralsa vakitlerim yine de dil ucumsun Sen heyecan düþeþim gardýn bilsin süreyim Tadýmda akitlerim sine de zil suçumsun Terennümüm güneþim ardýn gelsin göreyim.
Diyorsam da inanma þiirin sonu geldi Alazýnda dönerim kanadý yanýk közlü Yalaným varsa anma bu kalem seni bildi Bildiðimce sönerim bu canan sanýk özlü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.