Ölüm Kurtuluş Bana

Kapandý perdelerim ýþýksýz kaldým ey yâr
Aradým bulamadým sevda tüten bahçeyi
Günahým neydi tanrým maþuk’um oldu aðyar
Katlettim dilimdeki sevda sunan lehçeyi


Son görüþümdü caným hüzün doldu gözlerim
Yaðdý sensiz yaðmurlar düþümün kuytusuna
Kulaðýmda çýnlýyor aþk’a dair sözlerim
Aman vermez hasretin usumun uykusuna


Biçare kaldý ruhum yaþamda yok nedenim
Sensizlik aldý beni çöllere düþtü özüm
Cehennem ateþinde yanýyorken bedenim
Firak rüzgârý vurdu daðýlýyor bak közüm


Savurdum hislerimi hallaç pamuðu gibi
Artýk doldu miadým gideceðim yoluma
Deryalar derin olur görünür mü hiç dibi
Aþk denen bileziði takamadým koluma


Ne diledim ne oldu açan güllerim soldu
Yýkýldý tüm bentlerim sevdamý sele saldý
Ayrý kaldým canandan içime acýn doldu
Ciðerimi yakan har senden hatýra kaldý


Hamuru kardým suyla ekmek mayasýz olmaz
Hak vaki olur bir gün yol görünür bu cana
Yüreðim senle dolu baþka sevdayý almaz
Gülmedim aþktan yana ölüm kurtuluþ bana



Þiir: Ümit GAÞ (diyarý gurbet)
Fotoðraf: Ümit GAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: