YARIM KALMIŞ MEKTUPLAR...
yarým KALMIÞ MEKTUPLAR...
“Az sonra yitik yanlarýmý birleþtirip sana bir mektup yazacaðým (belki…) boðmasa beni eðer üstüme düþen gecenin zifirisi…”
Að gibi üstümü örten karanlýða inat
Söylenmemiþliðimi dökeceðim tüm sokaklara
Son kasýmpatýlara kalacak parçalar
Alabildiðince
Sarýlar bir mevsimin ellerinde
Kasýmlara sarýlacak suskunluðun gölgeleri…
Ýçimizden ilkbaharlarýn geçtiði günün heyecaný
Yüreðimizde binlerce yaðmur taneli toprak kokusu
Sýrtýmýzda çimlerin yeþil bir sarýlýþý
Karþýmýzda güneþin solgun gülüþü
Oysa ne çok öpmüþtük o sevdiðimiz gökyüzünü…
Bilirdim hep sen pembeden çok maviyi sevdiðini
Bir de üstümüzü örten gökkuþaðýný
Yine de hoþuna giderdi goncalarýn kýzýlý
Tenin alev olurdu o vakit ellerimi ýsýtmaya
Sen bilmezdin seni izlediðimi…
Gül dikeninden boþalýrdý kan
Giderken sen
Sehpamda solgun beyaz kaðýtlar
Naçar kalýrdý çoðu zaman kelimeler…
“ Toplayamazsýn o zaman, dudaðýný kanatan notalar daðýlýrken ortalýða, masada küskün kaðýtlar dilinde hüzzam söylenmemiþlikler…Bir rüzgara kapýlýp savrulurken takvimler, zarflarýn üzerine düþer ilk yaðmur ,daðýlýr Ankara’da adressiz kalmýþ mürekkepler…Yine de sen üzülme bahar yüzlüm, benim karanlýkta bu kadar kaybolduðuma…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.