böyle bir yürek görülmemiþtir.........
ben ön yargýyla kuþanmýþ
eli kolu baðlý bir aþkla deðil
devrimin gözlerinden topladýðým direnç çiçeðinin
o eli kolu salkým söðüt aþkýyla seviyorum.......................................
ki daha biraz önce
acýyla sulanmýþ bir haziran geçiyordu ölümsüzler þehrinden
nazým ustanýn ceviz aðacýndan bir tutam seni aldým sevgili
polisin göremediði
ve kimselerin baþýný çevirip bakmadýðý bir anda
yapraklarýn tiril tiril dudaklarýndan öptüm seni
ve sonra tahta taburelere tünemiþ yorgun sesler aðýrladý beni
birinin cebinde zulaladýðý çocuklar dolaþýyordu mavi bir düþün vadisinde
bir baþkasý koynuna doldurduðu bulutlarla nisan yaðmuru döküyordu çiçeklere
birbirinden baðýmsýz sesler
ve çok farklý lisanlar dolayarak dillerine
hiç kuþkulanmadan sohbet ediyorlardý
w harfinde q harfinde a harfinde
yani bölücü krallar deðil
maðrur halklar konaklýyordu
herkesin olan gökyüzünün yedi renginde...................
anlasana sevgili
her/bir yaný taþ duvar olan bozkýr gördün mü hiç
yada baþý dik olmayan bir aþkýn büyüdüðüne görgü tanýklýðý ettin/mi
sual et
dünyada kaç ölüm haç yaþam kaç ömür toplu zulümlere baþkaldýrdý diye
sadece önünde sýnýrlanmýþ bir hayatýn gözlerinde arýnma sevgili
elini uzat göðe
ve kocaman bir pencere aç yüreðinin ufuklarýna
görebildiðin kadar acý
göremediðin kadar aþk
hissettiðin kadar hürriyet
ve anlayamadýðýn kadar güzel gözler karþýlayacak seni
bu karmaþýk desenli yolculuk
saçlarýnda açan yýldýzlarý doðurur belki
ve aðar olan her vaziyette
kavradýðýn tüm þarkýlar
notalar arasý düþler baðýþlar sana.....................
nasýlda güneþte belli oluyor
üzümlerin üzerinde parlayan tozlu zaman
biraz çaprazda yaðmurdan sonra çoðalmýþ yeþiller konuþuyor
ýrmaðýn yüzünde daireler çizen balýkta toplanmýþ tüm günaydýnlar
en sona resimlenmiþ haliyle demir atmýþ olimpos gözlü bir dað
algýlamak istediðim kadar irdeliyorum hayatý
irdelediðim kadar öðreniyorum sevgili
öðrendiklerimle bir akýl defteri yazýyorum
kuþlarýn kanatlarýndaki çizgilere
ve biliyorum/ki
kuþlarla beraber tüm bildiklerim
ulaþýyor bilmeyenlere......................................
sen son bir keman sesi istersin güzün telgraf tellerinden
ben bir destan toplarým aðrý daðýnýn hiç görülmemiþ yerinden
kavradýkça kavrarýz doðruyla yanlýþýn tüm dengelerini
sislenen gözlerde olacak muhakkak
yada hilal ay gibi gülümsemelerde konaklayacak
biz gözümüzün gördüðü
elimizin deðdiði
ve hissettiðimiz kadar hissettiðimiz bir anda soluk alalým birazda
sonu bir tufanýn dirilmesi olsa/da sevgili son bir kez daha..................
ayrý dallar hep ayrý kalmaz bizim aðacýmýzda sevgili..........
(tiril tiril,polis,ceviz aðacý NAZIM HÝKMET’in ceviz aðacý eserinden alýntýdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.