çığlık

çýðlýk...


Tel teldi düþlerimin kýyýsýnda dolaþan saçlarýn
Kumsaldan çekilen yosun kokulu kum
Rýhtýmý dolduran yakamozdu sýrtýmýza asýlan
Geri duran baþý dik daðlara salýnýrdý gölgemiz…



Sarýlýrdý þarkýlar üryan akþamlara yüzünde hüzün
Mahpus hasretlikler susardý içtiðimiz bir bardakta
Dudaðýndan kalma bir zaman dolardý þarabýma
Aklým körkütük sallanýrken daraðaçlý anýlarda…



Sen bahar getirirdin sonbaharlara
Tenin güz güneþiyle dolarken içime
Hiçe saymadan kuþluk vakti ötüþen kuþlarý
Þafak gözlerin olurdu uykusuz pencereme oturan…



Bu yüzden saymam ben mevsimleri
Ellerimde ýslak bir nisan yaðmuru
Baþýmda eskiden kalma kar beyazlarý
Açsam þimdi gittiðin paslý kapýlarý
Sensizliðin çýðý gibi düþer içimdeki çýðlýða
Ama sen duymazsýn
Yeni bir çað açýyorken yüreðimdeki yokluðun …




“ varsýn gelsin göðsüme sarý sonbahar, sen gerisini salla gitsin rüzgarlarda akþamlarý…”






Sosyal Medyada Paylaşın: