etme
etme
yaþadýðýn hayatýn kýymetini bilmiyorsun
sadece dýþ görünüþlere önem veriyorsun
maneviyatý býrakýp maddiyatý istiyorsun
gençliðini çok kötü iþlerle heba ediyorsun
etme
gerçeðin daðlarýna umutsuzlukla çýkýyorsun
bakýlacak yüzlere utanýlacak söz söylüyorsun
yüreðinle deðilde gözünle hüküm veriyorsun
ricayý ve teþekkürü hep gereksiz görüyorsun
etme
seni dinleyip anlamayanlarla oturup kalkýyorsun
dertlerin nerden geldiðini bilip sabýr etmiyorsun
hiç kendine bakmayýp baþkalarýný eleþtiriyorsun
cimrilik deyince ilk akla gelen isim sen oluyorsun
etme
nasihatlara kulak týkayýp dinlemezden geliyorsun
içindeki acýlarý içine atýp kimseyle konuþmuyorsun
kýrmýzý gül renginde mahsun sevdaný çok üzüyorsun
böyle sevipte kalbine aþkým yazmayý çok görüyorsun
etme
hasretin bestelediði rüzgarla geçmiþe takýlý kalýyorsun
ölümü bilerek neden dünyada kalacak gibi yaþýyorsun
keþkelerle eyvahlarla vahlarla sol yanýný sýzlatýyorsun
ne olursan ol yine gel diyenlerin davetine gitmiyorsun
etme
doðallýðýn huzurunu doðal olmayan yollarda arýyorsun
sadeliðin sahtelik sevmediðini bilip nasýl unutuyorsun
neden hayat sende yüzerken sen hayatta boðuluyorsun
söküðü kiþiliðinde olan insanlardan uzak durmuyorsun
etme
sicili bozuk sebeplerle haddini aþýp beladan kurtulamýyorsun
kederle yoðrulmuþ acýlar duraðýnda müsait þiirlerde iniyorsun
þu hayat denen kýsa metraj filmde kendine gurbet oluyorsun
ALLAH aþký hep seninle her zamanki gibi görmezden geliyorsun
etme
yazýk yaþamý çocuk kalbi ile deðilde þu taþlaþan kalbinle yaþýyorsun
yaptýklarýnla insan olarak geldiðin dünyada insanlýktan çýkýyorsun
iyiliðe meyilli edebinle insanlara farkýný yaþatarak hissettirmiyorsun
iyiliðin ve kötülüðün kavgasýnda neden hep kötülüðü besliyorsun
etme
ALLAH’tan baþka gidecek kapýmýz yok bu kapýya gelmek için ne bekliyorsun
bir gün seninde aný olacaðýný bildiðin halde hala çelik çomak oynuyorsun
ömründe sýðýnacak limanlar bulmuþsun ahh ahh mevlaya þükür etmiyorsun
eski bir þarkýda gözlerin doluyor sanki hayattan göçenlerle sende göçüyorsun
etme
ne olur kendine gel sevdiklerinin en büyük isteði bu diðer türlü çekilmiyorsun
küçük büyük demeden insanlarýn kalbini onarýlamayacak þekilde kýrýyorsun
niye kendini düzeltip herkesin özlediði o mütevazi o kibar insan olmuyorsun
son olarak kendine gelmeyerek çýkmaz sokak hayatý kendine zindan ediyorsun
etme
alaturka keder
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.