Nur

Nur

Kýzlar sevimli olur, ondandýr seni çok seviyorum;
Sen, rüyalarýmda bana gülümseyen minik kýz…
Sen, babanýn süsü; benim, gizli hazinem!
Gecemin aydýnlatan nurum, Zühre’m.
Yitiðimdin; gökte aradým, yerde buldum seni…

Bak minik kýz, sen hiç büyüme sakýn!
Büyüklerin gözü iþte, eli oynaþta…
Hani seni bana getiren o küçük zenci çocuk;
Hatýrladýn mý?
Haaa! Bu arada,
Ben Muhyiddin’i çok severim, bilirsin.

Seçilmek, kutsanmak; bunlar bireysel!
Herkes ayný kapýdan geçmiyor.
Herkesin farklý bir “Ben”liði var elbet!
Aslen bir “Ben” olsa da…
Güneþ tek beyaz gönderir, gök kuþaðýnda yedi görünse de…

Dehlizlerde kaybolan küçük kýz, kendini arýyorsun!
Her þeyi de anlamak istiyorsun!
Dehlizlerde arama, sen “Ben” desin. Çocukluðun bende.
Emanete hýyanet olmaz, bana emanetsin.

Sokaklarda çeteler, kaos var!
Bazýlarý evlerinde ama onlar daha da bozuk!
Sokaktaki mi daha anarþist, evdeki mi? Ortam karýþýk!
Zýtlar birbirini gösterirmiþ; aslýnda durum gayet açýk!

Eskiden sokakta, sarhoþlar nara atardý.
Minik kýzlar çok korkardý! Onlar emanet!
Þimdi, kendini ahlak timsali gösterenler;
Evlere destursuz girmiþ, tehdit savuruyorlar.
“Mahreme iliþme” derdin, ayýplarý gizlerdin hacý; ne iþ?
Nur diyordun ya hani nerede “Nur”
Minik kýzlarý nikahlamak, caiz mi?
Boynuzsuzun hakký alýnýr boynuzludan;
Boynuz fazla uzamýþ, yem fazla gelmiþ ondan!

Nuru örtmüyorum, görüyorum.
Minik kýz;
Ben nuru, sende görüyorum.
Seni korkutanlar, sindirenler;
Çocukluðunu çalanlar, eve hapsedenler!
Alanlar, satanlar!
Üzerinden prim yapanlar!
Onlar da çok iyi biliyor ki
Minik kýz artýk büyüdü; akýllandý!
Serpildi, güzelleþti;
Bu þuur engellenemez,
Þimdi minik kýzlar topluca kýyamda…

Ahmet Bektaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: