yabancýsý olduðum bir kent bu ýssýz sokaklarýn ýslak kaldýrýmlarýnda yürüyorum bilmediðim yüzlerinde gecelerin ve gözlerin sonra hiç tanýmadýðým insanlarýn hepsi sen olmuþ sanki hepsinde hepsinde seni görüyorum
sen beni tanýmýyorsun yabancý gibi bakýyorsun dahasý halime gülüyorsun her defasýnda bir baþka eli tutmuþluðun bir baþkasýyla gitmiþliðin hançer gibi vurmuþluðun
bir seni bulamadým bir de kendimi yoksun kaybettim iþte seni bir de kendimi bütün sen’ lerimi kaybettim bütün ben’lerimi de hepsi yabancý þimdi ne çok ayaz var bu þehir de
oysa býrakma ellerimi demiþtim sana býrakmasaydýn keþke bak görüyorsun þimdi kaybolduk ikimiz de her þey yabancý her þey her yerde görüyorum seni ama yoksun hiç bir yerde
bir ses versen diyorum sonbahar bitti artýk kýþ mevsimi üþüyorum ve korkuyorum oysa oysa Nisan’ dý býraktýðýnda ellerimi ve korkuyorum anla seni gördüðümde bir yabancýyla karýþtýrmaktan sana benzettiðim onca yüz’de seni görürken ya da gözlerini
bir seni bulamadým bir de kendimi seni kaybettim iþte sevgili ben ki kendimi sende býrakmýþtým sen býrakýrken ellerimi lütfen lütfen bari sen hatýrla adres veremediðim bir yerlerdeyim
bari sen ya bul ikimizi birden ya da ses verir misin her neredeysen ..
* Mert YÝÐÝTCAN 14 . 11 . 2013 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.