gün olur ayaklanýrým
seni mutsuz kýlan herþeye
ve sarýlýrým yeniden seni umutlu kýlan her direniþe
....
iþte
yine sarýp sarmalýyor sensizlik
eli kolu baðlanmýþ, dizleri kesilmiþ
tutsaklar gibiyim
ne duvara karþý yürüdüðüm savaþlar
ne de kýzgýn çöllerden geçtiðim sessizlik
avutmuyor beni
kar etmiyor þiir
kan döküyor sýzýlarýma
senden önce
kirlenmiþ sabahlarým vardý canýmýniçi
ve çalýnmýþ hayallerim, yanýk kokusuna eþ..
her yolculukta yorgun bir akþam düþerdi payýma
o akþamlar ki içli sabahlara gebe
nice yollar, nice daðlar ve nice sayfalar katettim
kimi beklenmedik an’da
kimi de sokak ortasýnda katledildim
usandým ama yýlmadým
ayaz günlerimi hep güneþe yordum
sen doðana dek..
iþte
yine sensizim, kimsesizim
üstüne ölü topraðý serpilmiþ halklar gibiyim
ahh canýmýniçi
sensizlik nasýl da yakýyor gözlerimi
sözcüklerim harfi harfine titremekte serçe misali
susma sevdiðim
beni bu soysuz düzene býrakma
dilimi kesse de melun hayatlar
gözlerime mil çekse de kahpe iktidarlar
yokluðun varlýðýmýn inkarýdýr
ve bu hasret bu yangýn
aklýmýn intiharýdýr
gitme gözümün nuru
gitme yüreðimin sesi,
sen ömrümün en mavi gülüþüsün.. gitme..
....