Ateþ düþmeye görsün, ne ev kalýr ne ocak Erer külle murada, sanma ki biraz yanar Bað, bahçe alazlanýr, dolanýr köþe bucak Yutar dalý, yapraðý; çiçekte kiraz yanar
Zýrhýný giyinse de kâr etmez cihangire Ahûya rastlayýnca sanýlandan tez yanar Kaderine yenilip rýza gösterir Bir’e Ol Ýlahi emirle yürekteki buz yanar
Kirpiklerin ucundan kývýlcýmlar savrulur Tutuþan bakýþlarla bir çift ala göz yanar Gönüller derya olsa söndüremez, kavrulur Cazibeye kapýlan mâþuktaki yüz yanar
Titretir pembe, beyaz kahve tutan elleri Aþkýn hararetinden fincandaki tuz yanar Kavl-i karar edince havalanýr tülleri Duvak bir yana düþer; zifaftaki kýz yanar
Maharet ozanda mý mýzrapta mý bilinmez Vurunca tellerine inildeyen saz yanar Kaç yýl geçerse geçsin yâr hayâlden silinmez Mazi depreþir birden; yara kanar, iz yanar
Meþveret meclisinde tutulurken mazbata Sevdanýn karþýsýnda sultan susar, söz yanar Hokka temize çýkar divitte ise hata Ýnce elekten geçer, son hesapta öz yanar
Mücella Pakdemir
3. KÝTAP ÞÝÝRLERÝMDEN Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.