Ýdam mahkûmu bile benden bir adým önde
Ne söz hakký tanýdýn ne son arzumu sordun
Gözü dönmüþ telaþýn olduðu yana dön de,
Bak... Sabrý; daraðacý, sense; ruhumu yordun
Bizar düþmüþ yüreðim acý çeker yerinde
Karýþýk duygularýn dönüyor çemberinde
Hücreye nüfus eden zararým en derinde
Pürheves düþlerime yaver olmakta zordun
Hangi nöbet kendine bulur sara’lý sevgi
Ya da ufkuna gölge yapar karalý sevgi
Peydah olan þüpheye karþý duralý sevgi
Kapalý bilincimde küçük aklýmý kardýn
Hakikat bakkalýnda iflas nemize lazým
Hacze zorlanan vicdan, gün gelir bize lazým
Maziye býrakýlan miras temize lazým
Tecrube ayaðýnda müþkül kalýba dardýn
Be adam, el adamý! Aha yazýlmýþ ferman
Boynuma acý vermez, gamdan zorlanýr urgan
Boðuluyor Asuman sunamaz cana derman
Gözümde renk t/aþýmý mavimi ç/alan mordun
Geçer...Bunlar da geçer, neler yerinde saydý
Ýfamý mecbur eden ufak hatýrlatmaydý
Hatta; gönlümde þavký, sönmüþ yýldýz da kaydý
Umut yokuþlarýnda zora gelmeyen yârdýn.
Nezahat YILDIZ KAYA