KALPYAŞI

Dertlerim sýrtýmda öbek öbek
Bir dað istemez bir "ah" iþitmek
Ne soyduðum yaralarým kanar
Ne tuttuðum ekmek bilir
Ne de geçmiþ bana merhemdir...
Sol yaným batýnýn neslinden
Gözyaþlarým zahirden
Ya Rab! Ne gelir elden

Beni sevmeye düþürdüðün gün
Göz yaþýma gark oldu tebessüm
Yitti iki yanaðýmdaki gülüm
Hangi halde kim bilir nasýl göründüm

Aydýnlýðýn gölgesinden kaçan gölgem
Bucak bucak gölgesinden kaçan ben
Korkuya maskara olmuþ bir ruh
Binlerce kiþilik azgýn bir güruh
Güldükleri haince bir kahkaha
Yine aðlayarak varýyorum sabaha
Kalbimde bir ah gözümde bin damla

Heyhat! Bilen yok, duyan yok, gören yok
Onca ilmin içinde ben cahilisin sen
Ayný þehir, ayný semt, ayný cadde
Ay yüzünü gördüðüm bir gün yok zihnimde

Sabah, ikindi, yatsý, akþam, öðle
Akan yaþ, beþ vakit hediye kalbime
Aðlayan kalbe kaç zaman deme!
Bileyim deme, hayýrlý deme, ismimi söyleme
Asýr geçse aradan tek selam etme!
Düþlerime dahi bir an düþme
Muhabbet balýnýn uzak eyle
Allah aþkýna kendine ýrak eyle!
Sözünün güzelliðinde kaybolmak diye
Latif tek kelime býrakma geriye

Sakýn! Kendini çöl sanan ýslak gözlerden
Her aný aðlayan çorak kalpten
Olmayacak duaya "Amin!" diyenden
Sakýn, dua biriktiren gecelerden
Seni maþuk belleyen kýrk bir bin dizeden...
Sosyal Medyada Paylaşın: