* DÖN DE BAK *

Bilinmez serüvenlerle geçerdi, neveser gecelerden
Dalgýn bir esmer, tarayýp duruyor ýslak saçlarýný
Omuzlarýna indikçe, kirpiklerini yalýyor akþam ayazý
Yüzünde eflâtun bir keder, durgun ve argýn
Umut tutkularýna kanadým, hüznü alazlandý içimde
Sesinde uzak kentlerin kirli ezgisi oyalanýp duruyor
Belli ki yaþayýp içlenmiþ bir þeylerden.

Ey vefasýz üret beni, boy vermiþ çiçeðinde
Üstüne düþeni yap, küfleri büyüyor çýplaklýðýmýn
Beyaza soyundu saçlarým
Dilimde bir ayrýlýk tebessümü
Vaktim kalmadý sana gelmeye
Beni baðýþla, sesimi sana duyuramadým.

Þimdi,
Denize karþý ki penceremde
Usul usul þafak kuþlarýný dinliyorum
Dalýp dalýp gitmiþim, sensizliðin ülkesine
Anladým ki ben deðil,
Meðer senmiþsin, benliðimde silinmeyen

Gördüm, gözlerindeki kan kýrmýzý karanfilleri
Sen, sabahlarýmý nemlendiren Boðaz esintisi
Geçen gemilere mavi gülüþler aralayan
Telaþlý bakýþlarýnla içimde büyüyen,
Kara biberim çingenem
Unutturdun bana, saçlarýnýn kokusunu
Dön de bak!
Ne haldeyim, üþüyorum, içimi eritiyor sensizliðin.

Nuri Daðdelen
1/11/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: