Ayaklarým cambazýn ipinde.
Ruhum güneþin ýþýnlarýn da.
Tenim tenin de.
Gözlerim gözlerinin damarlarýnda takýlý kaldý.
Kalemimin yazmadýðýný,
Silgimin silmediðini,
Ayaklarýmýn yapmadýðýný,
Yüreðin; yazdý, sildi, gitti.
O kadar çok soymuþum ki kendimi
Aþkýn kollarýnda,
Çýrýl çýplak gülerken anladým.
Yalnýzlýk bile terketmiþ beni...