sonradan aklýma gelen unuttum sandýðým birisin unutkanlýk iþte diyebilirim yada zaten bilincimin astarýymýþ suretin ama bir eksik var bir yemin bir baðlaç yoksa bir anýmý aðýr aksak erguvan çiçeklerini bilirim yaný baþýmda uyuyan yalnýzlýðýn sevgilisi sokaklarýn gece voltasýnda titremek güzeldir ama sonra evine gidip bir bardak sýcak çay kývamýnda gözleri öpeceksen bilmediðim bir soru tükenecekse aðýz boþluðundan þimdiden söylüyorum unuttum her/þeyi iþime gelirse hatýrlar cevabýný veririm aþk/mý rivayet edilen yoksa iri bir yalnýzlýkta susmuþ adam/mý ben adamda deðilim aþkta geriden gelen sade bir gölge/yim.....
ipe sapa gelsem biliyorum/ki bulurum kendimi ama kim kaybetmiþ/ki ben bulayým beni aðýr bir þarký bestelerim sadece çocuklar için esir düþlerim koynu boþ hayallerim var kaðýttan uçaklar yapar kendimi en büyük hava korsaný ilan ederim içimden geçen her cümlede yasaklarým aþký aþktan baþka her/þeyi yerim göz ucumda karýncalar beslenir gýrtlaðýmdan geçer suyun aziz sessizliði bir parça geliþ bir parça gidiþim ne varým ne yokum son bir yolculuðun raylarýna uzanan intihar delisiyim benden baþka ben yok en çokta bunu bilirim..........
unuttuðum sesin ayrýntýsýnda konuþuyorsun baþýna tünemiþ yalan balonlarýnda doðrular eski bir aný deðiþken bakýþlarýn en/azýndan bakmasýný biliyor sandým halbuki baktýðýn hiç/birþeyi göremeyecek kadar karanlýkmýþ gözlerin saati kur gittiðin geceye çalan zil sesinde uðurlayacaðým seni cebine zulam/dan bir iki deste doðru aklýna mantýk gömeceðim ister hemen harca istersen zor günler için saklarsýn................
baðýþla beni tanrým iki ayak üzeri bir insan olamadým ardýmda küreksiz kayýklar yüreðimde alabora olmuþ aþklar býraktým sahibinden satýlan her duyguyu alacak kadar enayi sonradan o duyguyu kiralayacak kadar caniyim baðýþla beni tanrým üstüne özür dilerim yazýlan bütün doðrularýmý karaladým þimdi eski beni benden alan aðýr bir yalana sövüyorum taþ duvar üzerine kazýlmýþ korkak harflere bir çeltikte ben atýyorum bu sabah yine geç kaldý umut sanýrým benden hoþlanmýyor..........
beni sevecekse hayat elini çabuk tutmalý her/an hayatý terk/edebilirim düþünecek ne bir ruhum nede bir gölgem var çýkarsam daðýn baþýna bir masal olur inerim körkütük yarýnlar koþarsa belimin iðreti yerinde belki bugün ölmeye bilirim çok yolculuk gördüm ardýnda saðanak yaðmur býrakan yinede yaðmurlarýn çabucak durduðunu ve kalan bulutlarýn sarý sýcaða koþacaðýný anlarým ayný göðün altýnda benim gibi çok suskun gördüm dilini kesen aþýktan tut aklýný zikir içinde býrakana kadar yahut diyorum anlatmaktan usandýðým çok sesli düþlerimi kadavra olarak kullandýr/sam mý sonra geri çekiliyorum ezik yanlýþlarýma doðru ben bir figürüm biliyorum ve yinede sakladýðým unutkanlýkta kendime saygý duyamayacak kadar yorgun deðilim...........
gözünü aç yaþarken öldüðünü göreceksin...........
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.