Acýlar insanýn elinden her þeyi alýyormuþ
Geride kalan harabe ise iflah olmuyormuþ
Gün doðumlarý karanlýða bürünürken
Bir yasa ilerlermiþ kýrýk yürek
Ölüm dilenen tek dilek olurken
Akla gelmezmiþ vefasýzý yok etmek içinden
Oysa ben þimdi senli her salisemi siliyorum
Karanlýða sardýðýn geleceðimi
Ýpek ipliði ile sürüklüyorum aydýnlýða
Seni ilahlaþtýran yüreðime kahrederek
Dudaklarýndan dökülen her kelime
Bir ok misali parçalarken yüreðimi
Keyifle izlemedesin senden gidiþimi
Oysa tek izleyeceðin bensiz karanlýða gömülüþün
Kanayan yaralarýna olmayacak derman
Uðrunda beni kaybettiklerin
Bu sabah puslu bir havaya uyandým
Bulutlar izin vermezken gün ýþýklarýna
Ben kendi aydýnlýðýmý yaratýyorum
Tenimi teninden soyarken
Bir daha dokunamayacak nefesin saçlarýma
Parmak izlerin kalmayacak tenimde
Kýrk tas su ile arýndýrdým kendimi günahýndan
Dudaklarýndan dökülen tüm sevda kelimeleri
Çarpmayacak sana saðýrlaþan kulaklarýma
Bir kýrýntý af için yalvarýrken sen
Ben huzurun teknesinde yol alýyor olacaðým
Dönüm noktasýnda sana adanmýþ ömrüm
Boðulduðum karasýzlýk bataklýðýndan
Senli tüm gerçekleri görerek çýkýyorum
Madem bendim hayatýný saran zehirli sarmaþýk
Köküne kezzap dökerek çürütüyorum
Sevgi adýna beslediðim umut fidanýmý
Senden ebediyen giderken ….