Çocuktuk biz yetmişli yıllarda

Çocuktuk biz yetmiþli yýllarda
Altmýþlý yýlarýn tozlarý gözlerimizde
Bizim devrimimiz insandý
Ýnsana özgüydü kitaplarýmýz

Çocuktuk biz yetmiþli yýllarda
Faili meçhul cinayet mahkumuydu umutlarýmýz
Oysa altmýþlý yýllardý katilimiz
Onlar vuruldukça bizim kanýmýz aktý
Kermesi kabuk baðlamadý

Can alýcý yýkýmlarý biz yaþadýk
Duvar örecek bahçemiz olmadý hiç
Hiçbir top kaçmadý davetsiz
Nehir imiz olmadý bizim azametli
Yüreðimizi baraj yaptýlar ihtilallere

Kimse açmadý kapýlarýmýzý yeþilliklere
Dilsiz çöldük
suya küsmüþtü topraðýmýz
akif tütüncü



Doðduðum gün koþmuþum yenilgilere

Güçsüzlüðüm
Gökyüzüne bakýþým kadar çaresiz

Karanlýktan çýkan her yýldýz
Dokunuyor çocukluðuma
Parçalanmýþ sesim
Hüznün esintisini getiriyor

Sözlerimiz gözlerimizden çýktýðý için mi?
Böylesine sahipsiz
Ve çocukça

Görmüyor kimse sokaklarýmýzý
Alýþtýðýmýz bir yaþam deðil
Bir sevgilinin ellerinde bir evi paylaþmak

Bekle dedi gelecek
Kimse yanýnda olmasa bile
Bekledim
Savurdu bir rüzgar bir güzelliðe
Aþkta yaþadým
Kendimi tanýmadýðým yýllarýmý

Herkesin bir gökyüzü var yalnýzlýkta
Gözlerimden çýkan her bakýþ
Ona koþuyor
Oysa biliyorum hiçbir karanlýk söylemez sevdiðini aydýnlýða
Ben yýllarca kendimi anlattým sana
Sen kendini
Kendine
Oysa en iyi ben tanýdým seni
O kadar çok tekrarladým ki gözlerimde gözlerini
Gözlerimde yýkýldým gözlerine

Akif tütüncü
Sosyal Medyada Paylaşın: