aklýmýn derdi kalbimle
güneþi gizliyorum ellerimle
her sabah olduðu gibi
bu sabah da yokluða açýyorum gözlerimi
yine sensizliðe düþüyor yolum
kalbimde bir sýzý yokluðun yâr!
sessizliðim saklanýyor, en kuytu köþeme
fýsýldýyorum kulaðýna hiç söylenmemiþ sözlerimi
ortasýndan bölünmüþ uykularýma
aldýrýþ etmiyorum,fecrime düþen vakitlerimde
v
e
sana geç kalmýþlýðým dokunuyor yüreðime
yokluðumu býrakýyorum
bir þiir gölgesine.
umulmadýk zamanlarda kesiyor yokluðun yolumu
her sonbahar ömrüme sarý yapraklar ekiyor
mevsimlerden kaçýyorum tadý yok yazýn baharýn
seninle bir son yazýyorum kendime
avuntum sensin yine!
sana yazýlýyorum,bir dua gibi dilimde
bir fýrtýna sonrasý yüreðime düþüyorsun
yaðmur saçlarýna dokunuyor ben diye
ben sana akýyorum tüm benliðimle
içimde hala bitmeyen özlemin
ve tek sevda mirasçýn!
yine benim sevdiðim
aþký rehin alýyorum senden
bütün mavilere adýmýzý yazýyorum
yeniden günü geceden ayýklýyorum kimse bilmeden
bendeki ömrü sana uðurluyorum
yeniden doðsun gün yüzüne diye
yeniden var olsun ömrün diye
ve sen!
ömürlük...
hep varým kalasýn diye.
Þiirler gideceði adresi bilir!