Neden hiç eþit çalmaz mutluluðun zilleri? Kimine ömür boyu, kimine de bir anlýk… Kapým örümcek aðý; yurdum gurbet illeri. Herkesin bir eþi var; benimkisi yalnýzlýk.
Sohbet etmeye insan arýyorum günlerce, Unutuldum âlemin keyfini sürenlerce. Onlar tökezleseler, saðdan, soldan binlerce Omuz veren kiþi var; benimkisi yalnýzlýk.
Hayal bile edemez olduðum saadeti Üleþenler doldurdu, dünya denen mabedi. Þaþýyorum; beþ para etmeyen garabeti Gülümseten düþü var; benimkisi yalnýzlýk.
Mücella Pakdemir
3. Kitap þiirlerimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.