Eyüp’te Bir Gün!

Eyüp’te Bir Gün!

Burasý Osmanlý payitahtý,
Bu þehirde ne yiðitler yatar!
Hele bir yiðit var ki;
Sevgililer sevgilisinin can dostu,
Ebu Eyyube’l-Ensari,
Ziyaretçilere ruh katar!
Resulü evinde konuk etmiþ,
O’na kucak açmýþ,
Bir fetih neferi!
Baþkente yakýþan bir yiðit!
Þehri baþtanbaþa selamlýyor,
Canlandýrýyor herkesi!
“gel” diyor ulu daveti!
Her gelen o’nda baþkalaþýyor,
Ne gizemler, ne duygular taþýyor!
Cami adeta insan seli,
Sanki bir Cuma vakti veya bayram yeri!
Gelenlerde ortak dilek;
“Ýlahi! Bu insanýn hatýrýna affet bizleri!”
Aðlayanlar, duygulananlar,
Resulü gören göz için feryad figanlar!...
Burasý baþka bir alem,
Yer yaþtan insan var!
Her yerden gelen…
Yanýnda Eyup Mezarlýðý,
Bize bir þey söylüyor;
“Ey insan! Uyan, aç gözünü,
Bu dünya fani,
Nerde atalarýn? Sevdiklerin hani?
Yiyip eðleniyorsun,
Görüp beðeniyorsun,
Konuþup gülüyorsun,
Her þeyi biliyorsun!...
Bir kez de ölümü hatýrla yani!...
Ýþte burada Ebu Eyyube’l Ensari!
O ki; bir fetih mücahidi!
O ki; Ýstanbul fethinin þahidi!


Kazým Öztürk 02 kasým 2013 Eyup/ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: