Hangimiz yoksuluz çocuðum? Seni nerde arar, nasýl buluruz? Yalýn bir çýðlýktý yüzün! Bunu görecek gözden yoksunuz. Örtüye mi büründün sýcak diye? Uykuya mý daldýn sancýn duracak diye? Biz ise anlayacak kalpten yoksunuz. Ve uyandýðýnda çocuðum gözlerini bilemedim. Gözler ki; her þeyi söyler bilirdim. Zira sen, perdesiz konuþursun… Bilemedim.
Sevgi terk mi ediyor bizleri? Umut kapatýyor mu kapýlarýný? Merhamet göðemi çekiliyor? Daðýlmýþ mý yüreðimiz paramparça? Aklýmýz bir boþlukta mý oyalanýyor? Giderek yabancýlaþtýðýmýz varlýkta, nedir yitirdiðimiz? Yoksa duyardýk seni çocuðum, Bir el verirdik sana, Bir yürek olurduk.
Hadi gidelim diyebilseydim sana! Uzaklaþabilseydik bu yüzleþmeden. Varacaktýk yoksulluktan, bir baþka yoksulluða… Elini uzatýr mýydýn bana her þeye raðmen? Gözlerinde bir ýþýk olur muydu teþekkürden? Hak etmediðim halde! Hangimiz yoksuluz söyle çocuðum? Kenan DEMÝREL Yýllar önce devamsýzlýk yapan bir öðrencimize ev ziyareti yaptýðýmýzda karþýlaþtýðým manzara karþýsýndaki duygularla kaleme almýþtým. Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLTEKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.