Göyün üzü zülmətdi, göyün üzü qaradýr, Dünya elə özü boyda yaradýr. Göydən yerə can yaðýr, Göydən yerə qan yaðýr, Göydən yerə dəstə-dəstə ölü mələklər yaðýr, Günahlarýmýz ərþdən mələk cəsədi saðýr. Sýnýb saxta qanadlarým, uþaqlýq xəyallarý, Ýnsanlarýn yýrtýlmýþ, cýrýlmýþ həyalarý. Mən görmüþəm þaxtasýný, xəzanýný baharýn, Əfsuslar tez yaþadým uþaqlýq intiharýn. Atamýn baþ daþýný bərk-bərk basýb baðrýma, Tüpürmüþəm dünyanýn həyasýz sifətinə, Allah da gözün yumub, Allah gözün qapayýb Ýçimi patçalayan bu acý xiffətimə. Aslanlar əsir qalýb çaqqallarýn əlində, Əqidə də, iman da gizlənib uzun saqqal dibində. Ýnsanlýðý, þərəfi saxlanmaqdadýr bankda, Namusunu itirib ya bulvarda, ya parkda. Daþýný göydə saxla, salma yerin baþýna, Ýnsan yanam bicləþib rüþvət verib verib daþýna. Sənə geri döndərər, sýrða et qulaðýnda, Səndə dura bilməzsən, rüþvətin qabaðýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUSI AGAREHIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.