Vefasýn da güz sazlýklarýný bilir misin sen?
Konuk göçerlerini misafir eden
Dere boyu sazlýðýnda ki güneþine
Ýçtenliðinle gülümseyen benli vefasýný desem.
Birde
Yeþil ördeklerini üveyiklerini
Keklik, çil, suna ördeði ve býldýrcýnlarýný
El sürmeden gözleriyle takip edip
Koruyup da gözleyen.
Ama sadece içlerinden birine yanan
Gitmesini istemeyip
Gönül oklarýný sabah güneþinde
Sevimli derelere saplayan
Sazlýðýn ta kendisi
Sevisin de örselenen bir abasý yanýk
Naçizane yine ben.
Sine sazlýðýma
Köþe bucak saklarken seni
Konup da uçacaðýný bilemedim sevgili.
Hani göçebe Yörükleri gibi haber bile vermeden
Zamanlý zamansýzým sen/sizce
Yine de kýzýla çalar yanaðým
Nefes olur kanat sesin her ürperiþimde
Ne hava þartlarýn aklýma gelmiþti
Ne de seni arzulu seçimim
Sülün edasýndan süzme çekik gözüm.
Seyrek çalýlýklar bile bana
Senin yanýndayken gönül yataðý iken
Orada yaþayamayacaðýný bilemedim.
Geldiðin yeri
Bildiðin soðuða yürümenin
Ne alemi vardý desem
Duymadýktan duyulmadýktan sonra!
Sen sazlýðýmýn defterini düren olmuþsun bile
Konuþan þeklinde ki ayrýlýkmýþ
Gökkuþaðýnýn kör renklerinde ki yakan zulmün.
Vefasý dolaþýðým desem
Kördüðümün çözülür müsün ki tez elden canýma?
Seni ne ile adlandýracaðýmý bir türlü bilemedim.
Bazen süslü uzun kuyruklu mor erguvani
Ayaðý mahmuzlu kýrmýzý gözlü bir sülün.
Bu büyük hýþýmda neydi
Dikine uçuþlarýn
Anlamsýzlýða neden
Bazen de bir çil oluyordun ova kuþum
Seni bu kadar
Çok mu sýkýþtýrmýþým dersin
Yanýmda ki dik duruþun
Kamuflajýnda mevsim/sizken.
Sanýrým sanmamamýn zamaný geldi
Tekrar dönsen sazlýðýna
Öðretsen geri uçuþunun ben olmayacaðýný
Baþýn göðe erecekse.
Sanmýþtým ki! Neyse boþ ver!
Yaþamýn müptezelliðini takýlmýþsýn belli ki
her çiçeðin sana açýlacaðýný mý sandýn yoksa?
Anlasan da anlamak istemediðin sitemimsin iþte
Ben söyledikçe anlamazlýktan gelinen.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.