Karþýmda durdu. Ak kollarýný bir birine sardý Dünya sanki bana dardý Karþý koltuða yýkýldý sanki Üst üste attý sütunlarýný Marmara depremi þiddetinde Titretti. Ayak ucuyla uzak daireleri Sildi geçti Sonra Deniz gözlerinin ardýnda Çýðlýk çýðlýða Güneþleri yere serdi Ay yüzünde kelimeler Katlime fermanýmý verdi Kapýlarý açtý burnu Kaybolmalara gel dedi Sedef sedefe deðdi Saçlarý kýrkikindi Fermanýmý süsledi Dudaklarý titredi Sonra Beni yasayan dili Aðzýnda dönmedi Ben döndüm Sonra Arýlar sokar Çiçekler kokar Bulutlar buhar Þimdi. 04.01.08 halil Sosyal Medyada Paylaşın:
halil1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.