MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Çocukluğum
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU

Çocukluğum



Çocukluðumda telden arabalar yapar
Yine telden çember çevirirdim…
Bezden yaptýðýmýz topun peþinde koþar, terleyip
Susayýnca da, dalardým komþunun bahçesine
Çýkrýklý kuyudan buz gibi su çeker,
Kafamý kovanýn içine daldýrýp, kana kana içerdim.
Erik ya da çaðla çalmak için aðaçlara týrmanýr
Çatal dal görünce, sapan yapmak için keserdim…
Ablamýn bezden bebekleri vardý
Silahlarým tahtadandý, can yakmaz, analarý aðlatmazdý…


Kardeþim güzel resim çizerdi…
Duvarlarý kömür karasý ile yaptýðý resimlerle süslerdi…
Hiç kimse alýnmazdý resimlerden!
Silip yerine baþka resim de yapmazlardý!
Belki altýna, “Ali Ayþeyi Seviyo” yazarlardý…
Kýzlarla yakan topu, seksek oynar, ip atlardýk…
Evcilik oynardýk!
Ýçimizde fitne fesatlýk olmaz, her þey kardeþe olurdu…
Çocukluðumun oyunlarýnda ayak oyunlarý olmaz
Sadece, sadece mýzýkçýlýk yapardýk!


Dünyaya yeni bir bebek mi gelecek?
Gelmeden ismi konulur, ninemin ya da dedemin adý olurdu…
Akþam olunca dedem, kolunun altýna oturtur,
Kopardýðý takvim yapraðýný okuturdu…
Sofraya oturmadan,
Komþuya yemek yetiþtirme telaþýnda olurdu anam…


Sokaklarýmýz karanlýk olsa da,
Güvenin verdiði aydýnlýk vardý…
Uykumuz gelene kadar girmezdik eve…
Güz gelince, aðaçlarýn güzelliði bir baþka olur
Bahçeye düþerdi sararan yapraklar…
Kar yaðdýðýnda imece ile açýlýrdý yollar…
Ayaz gecelerde, sobanýn etrafýnda toplanýp,
Üzerinde mýsýr patlatýr, nohut kavururduk…


Haber saati gelince;
Dedem, “irediyoyu açýn, açýn da ne varmýþ” der
Pür dikkat radyo dinlerdi!
Haberler bitince, arkasý yarýnlarý dinlemek için
Ablam ve diðer kardeþlerimle
Radyo kapma savaþýna girerdik…
Anam, “yarýn okul yok mu?” dediðinde
Kenarý süslü defterimin içine sakladýðým
Çizgi roman okurdum…

Hayat, yaþam kesintisiz,
Herkes iþinde gücünde,
Yaþanacak mutluluklar adýna, yarýnlarýn düþünü kurar
Herkes, kendi yaþamýnda kendi hayatýný oynardý…

Ve þimdi hayat!
Herkes yoðun…
Herkes yorgun…
Herkes u/mutsuz…
Herkes mutsuz!
Kalabalýklar içerisinde
Herkes yalnýz, herkes tek baþýna…
Bizim çocukluðumuz öyle miydi?
Bizim çocukluðumuz öyle miydi?
Þimdi…
Sadece bir nostalji anýlarda,
Kalan Çocukluðum…


Mustafa Karaahmetoðlu
08.07.2013

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.