Daldýrdým içime ellerimi Önce bir avuç kül doldu avuçlarýma Çektiðim acýlarýn yangýnýndan kalmýþ besbelli. Silkeledim ellerimi hemen, kokusu sinmemeli.
Daldýrdým içime ellerimi yeniden Küçük küçük fotoðraflar çýktý sararmýþ, yýrtýlmýþ ucu. Baktým baktým hatýrlayamadým, Bir zamanlar tanýyormuþum besbelli ama hiç kalmamýþ bende izi.
Daldýrdým içime ellerimi yeniden Orda burda ne çok söz unutulmuþ Her yandan iliþtiler kulaklarýna parmaklarýmýn Kimisi gülümsetti güzelleþtirdi tenimi Kiminin dikeni kanattý ellerimi...
Daldýrdým içime ellerimi Daldýrdým Daldým. Ne çok þey varmýþ, atmayýp sakladýðým, þaþýrdým kaldým.
Daldýrdým içime ellerimi Yüreðimi kucakladým...
Ayfer ERDOÐAN Sosyal Medyada Paylaşın:
ayışığı59 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.